زمینه و هدف: افتراق منشا تاکی کاردی بطنی با استفاده از الکتروکاردیوگرام دید بهتری نسبت به تشخیص این بیماران قبل از انجام پروسه های تهاجمی تر می دهد. مطالعه حاضر جهت مقایسه یافته های الکتروکاردیوگرام در بیماران مبتلا به تاکی کاردی های بطنی از منشا خروجی بطن چپ و بطن راست صورت گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه بررسی مقطعی، بیمارانی که با تشخیص تاکی کاردی بطنی با منشا خروجی بطن چپ و راست طی دو سال جهت انجام سوزاندن با کاتتر در بیمارستان شهید رجایی پذیرش شده بودند، وارد مطالعه شدند و شیوع دو آریتمی فوق و نتایج نوار قلب و میزان موفقیت سوزاندن با کاتتر در درمان دو نوع آریتمی ذکر شده در بیماران با منشا خروجی بطن چپ و راست مقایسه گردید.یافته ها: در بررسی 59 بیمار که 44.1% مذکر و 55.9% مونث بودند، میانگین سنی بیماران (SD=13.76) 41.67 سال بود. در مقایسه QRS transition و شکاف تفاوت معنی داری میان دو گروه وجود داشت (P=0.027, P=0.007). در مقایسه مدت R به QRS در لیدهای پره کوردیال، در بیماران با تاکی کاردی با منشا خروجی بطن راست، (SD=0.16) 0.69 و در بیماران با منشا خروجی بطن چپ، (SD=0.06) 0.81 بود (P=0.015). هم چنین ablation موفقیت آمیز در 30 بیمار (73.2%) با تاکی کاردی با منشا خروجی بطن راست، در مقابل 14 بیمار (93.3%) منشا خروجی بطن چپ صورت گرفت که تفاوت معنی دار نبود.نتیجه گیری: طبق نتایج مطالعه حاضر، موفقیت درمانی رادیو فرکوئنسی سوزاندن با کاتتر در بیماران با تاکی کاردی های بطنی با منشا خروجی بطن چپ و راست بالا بوده و میان آن ها از نظر شکاف، QRS transition و نسبت طول مدت R به QRS تفاوت وجود داشته که می تواند به عنوان عاملی جهت افتراق آن ها استفاده شود.

مقدمه: ایجاد تاکی آریتمی در زمینه سندرم ولف پارکینسون وایت، می تواند حیات افراد به ظاهر سالم جامعه را به مخاطره افکند. درمانهای دارویی آنتی آریتمیک، چندان قابل قبول نمی باشند و اثر بخشی، بی خطری و به صرفه بودن (RFCA) Radiofrequency Catheter Ablation، آن را به درمان انتخابی تبدیل کرده است. هدف این مطالعه بررسی اثر RFCA در حذف مسیر یا مسیرهای فرعی، عوارض ناشی از آن و میزان عود، در بیمارستان شهید مدرس تهران بود. روش کار: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی است و در فاصله زمانی مهرماه 1381 تا فروردین ماه سال 1382 انجام شد. 63 بیمار مبتلا به سندرم ولف پارکینسون وایت با سن بالاتر از 16 سال انتخاب شدند. وجود مسیر یا مسیرهای فرعی در آزمایشگاه تأیید گردید و سپس ablation با استفاده از انرژی رادیوفرکوئنسی صورت گرفت. در صورت موفقیت آمیز بودن RFCA بیماران به مدت یک سال تحت پیگیری و مطالعه بودند. نتایج با آزمون Mc Nemar مورد تحلیل آماری قرار گرفتند و P<0.05 معنی دار تلقی شد. نتایج: از 63 بیمار مورد بررسی 36 نفر مرد و 27 نفر زن و در سنین 14.9±38.4 سال بودند. بیشترین فراوانی مربوط به مسیرهای فرعی دیواره آزاد سمت چپ (52.4%) و بعد از آن به ترتیب، مسیرهای فرعی سپتال (31.7%)، دیواره آزاد سمت راست (9.5%) و مسیرهای فرعی متعدد (36%) بود. موفقیت در حذف راههای فرعی، در کل 90.5% بود که بیشترین میزان مربوط به مسیرهای فرعی سپتال بود. انجام RFCA با ایجاد عارضه ای برای بیماران همراه نبود و میزان عود در پیگیری یکساله 4.8% بود. نتیجه گیری: نتایج RFCA در حذف مسیرهای فرعی و درمان آریتمی ها با مطالعات خارجی قابل مقایسه و مطلوب بود. بنابراین در ایران بکارگیری RFCA به عنوان اولین انتخاب درمانی در سندرم WPW توصیه می شود.

زمینه و هدف: تانسیلکتومی پروسه جراحی شایعی است که درد و ناراحتی پس از عمل در آن زیاد است. هدف این مطالعه مقایسه اثر رادیوفرکوئنسی در برابر استفاده از کوتری Bipolar در تانسیلکتومی بود.روش بررسی: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 30 بیمار بالای 10 سال که کاندید عمل تانسیلکتومی بودند، انتخاب شدند. لوزه های سمت راست به روش رادیوفرکوئنسی و لوزه های سمت چپ به روش Bipolar تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران از لحاظ درد، خونریزی، مدت زمان عمل و سختی عمل ارزیابی شدند. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل و دانشجویی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین حجم خونریزی در دو روش تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). از لحاظ مدت زمان عمل و سختی عمل به وسیله جراح اختلاف معنی داری یافت شد (p<0.05). هم چنین میانگین شدت درد بیماران در روش رادیوفرکوئنسی در روزهای مختلف بعد از عمل به طور معنی داری کمتر از روش کوتری Bipolar بود (p<0.05). نتیجه گیری: روند کاهش درد و افزایش بهبود در گروه تحت رادیوفرکوئنسی مطلوب تر از روش جراحی با استفاده از کوتری Bipolar در عمل تانسیلکتومی است.

جاگذاری کاتتر ورید مرکزی در طیف وسیعی از بیماران به منظور پایش وضعیت همودینامیک و یا تجویز دارو، خون، فراورده های خونی و نیز مایعات وریدی، همودیالیز و تعبیه ضربان ساز قلبی روش پذیرفته شده ای می باشد. این اقدام می تواند با عوارض متعددی همراه گردد. هدف از این مقاله ارایه راهکار عملی در موارد عدم عبور آزادانه سیم راهنما و ممانعت از احتمال جاگذاری در مسیرهای اشتباه و یا کاهش احتمال آن می باشد.در حین تعبیه کاتتر ورید مرکزی از طریق ورید ژوگولر داخلی و در حالاتی که پس از یافتن ورید ژوگولر داخلی، واردسازی سیم راهنما با مقاومت همراه می شود، می توان با وارد سازی یک کانول وریدی به عنوان مثال آنژیوکت شماره 18، از ورای سیم راهنما و با کسب اطمینان از ورود به ورید ژوگولر از طریق آسپیره کردن آنژیوکت، سیم راهنما را کاملا عقب رانده و مجددا عبور داد. در ضمن می توان از سونوگرافی و یا ایجاد ضربان نابه جای قلبی توسط تحریک اندوکارد ناشی از ورود سیم به داخل حفره های قلب، از وضعیت صحیح سیم راهنما اطمینان حاصل نمود. استفاده از کانول وریدی از ورای سیم راهنما، در موارد عدم عبور آزادانه سیم راهنما در حین جاگذاری کاتتر ژوگولر داخلی می تواند ضمن حفظ ورید، امکان مانور مجدد و واردسازی صحیح گاید کاتتر را فراهم سازد. این اقدام می تواند در موارد مشکل و در بیماران جراحی قلب که دوزهای بالایی از هپارین دریافت می نمایند و باید از ترومای شریان کاروتید اجتناب به عمل آورد، به طور بالقوه با کاهش احتمال ترومای نسجی و عروقی همراه گردد.

هدف: بررسی درصد موفقیت سوزاندن مژه ها بطور مستقیم در درمان بیماران مبتلا به دیستیکیازیس مادرزادی.مواد و روشها: عمل جراحی سوزاندن مژه ها به طور مستقیم با دستگاه radiofrequency در 16 پلک از چهار بیمار انجام شد.یافته ها: درصد موفقیت این روش 91.3 درصد و میانگین پیگیری بیماران 12 ماه بود. هیچگونه عوارض ناخواسته ای مشاهده نشد.نتیجه گیری: سوزاندن مژه ها بطور مستقیم روش موثر و بی خطری در درمان دیستیکازیس مادرزادی می باشد.

بسیاری از نظامهای حقوقی جهان از جمله نظام حقوقی اسلام مجازات اعدام را فی الجمله پذیرفته اند. یکی از مسائل بسیار مهم در این زمینه، کیفیت و ابزارهای اعدام و نیز حقوق اعدامی است. آیا کسی که مستحق مردن است را می توان با هر کیفیت و ابزاری اعدام کرد؟ به طور خاص، آیا می توان شخص اعدامی را زنده در آتش سوزاند؟ اهمیت و ضرورت این موضوع زمانی آشکار می شود که اخیرا برخی از گروههای منسوب به اسلام، به نام اسلام و آشکارا، اقدام به زنده سوزاندن دشمنان خود می کنند. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی انجام و در آن ادله حرمت زنده سوزاندن انسان و نقد ادله جواز آن بررسی و استثنائات مورد ادعا از حرمت این عمل ارزیابی شده است. نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که با هیچ دلیل معتبری نمی توان سوزاندن انسان زنده یا جواز آن را به اسلام یا امامان معصوم علیه السلام نسبت داد.

سابقه و هدف: عفونت مربوط به کاتترگذاری وریدی یکی از عفونتهای مهم بیمارستانی خصوصا در بخشهای پرخطر مانند بخش مراقبتهای ویژه کودکان (PICU) است که باعث افزایش طول بستری و موربیدیتی – مورتالیتی بیماران می شود. سیستم پلنکتا (Plαnectα®-JMS Co., Ltd.) یک سیستم بسته تزریق مایعات با مزایای حذف سوزن، سهولت کار، افزایش سرعت تجویز مایعات و حذف فضای مرده است. هدف این مطالعه مقایسه سیستم تزریقی پلنکتا و سیستم رایج از نظر فراوانی عفونتهای سیستمیک وابسته به کاتتر وریدی است.روش کار: کارآزمایی بالینی روی بیماران بستری در بخش PICU بیمارستان کودکان مفید با تقسیم تصادفی بیماران بر اساس شماره تخت بدو گروه از بهمن 1385 لغایت شهریور 1386 صورت پذیرفت. برای گروه مداخله از شش جزء سیستم پلنکتا و برای گروه مقایسه از سیستم تزریق رایج استفاده شد. بیماران از بابت سپسیس ناشی از سیستم تزریق بر اساس معیارهای NNISS بررسی شدند.یافته ها: از 254 بیمار، 99 نفر در گروه مداخله و 155 نفر در گروه مقایسه قرار گرفتند هیچ مورد عوارض عفونی ناشی از سیستمها تزریقی، نه در گروه پلنکتا و نه در گروه مقایسه مشاهده نشد. میانه زمان بستری در گروه مداخله 4 روز (از یک تا 36 روز) و در گروه مقایسه 3 روز (از یک تا 46 روز) و میزان مرگ و میر در گروه مداخله 22.2 درصد (22 نفر از 99 نفر) و در گروه مقایسه 16.8 درصد (26 نفر از 155 نفر) بود. اختلاف بین دو گروه از نظر دو متغیر بالا معنی دار نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بنظر نمی آید که برای کاهش عوارض سیستمیک ناشی از سیستمهای تزریقی، استفاده از سیستم پلنکتا برای تمام بیماران موثر و امری مقرون بصرفه باشد. لذا توصیه می شود مطالعات آتی در گروه های خاص و موارد استفاده مشخص، مانند تزریق خون و تزریق مواد با ویسکوزیته بالا متمرکز شوند.

مقدمه: دسترسی عروقی برای انجام همودیالیز یک ضرورت اساسی یکی از راههای این امر استفاده از کاتترهای دائم دو لوله ای می باشد. که در superior vena cava قرار می گیرد. لخته شدن این کاتترها به علل مختلفی اتفاق می افتد که باعث اختلال در انجام همودیالیز می شود. در این گزارش بیمار 50 ساله ای که به علت نارسایی کلیه برای وی کاتتر دائم همودیالیز گذاشته شده بود و به علت عدم مراجعه بیمار به مدت یک سال از آن استفاده نکرده بود و کاملا لخته شده بود به طوری که امکان تزریق داروی ترومبولیتیک نداشت با کمک فوگارتی باز کردیم که بعد از آن جهت همودیالیز استفاده شد.